Warsztaty z Rodzicami wg "Szkoły dla Rodziców"

Scenariusz warsztatów „Kara skuteczna czy nieskuteczna?”

1. Dyskusja i stworzenie listy:

• „Czemu służy kara?”

- zamienia zachowanie niepożądane na pożądane

- uczy rozróżniania dobra od zła

- uczy szanowania norm, zasad

- uczy ponoszenia konsekwencji

- chroni przed niebezpieczeństwem, ryzykownymi zrachowaniami

- powoduje, że niepożądane zachowania nie będą w przyszłości powtarzane

• „Dlaczego stosujemy kary?”

- bo nic innego nie działa

- z własnej złości

- z bezsilności

- kara pomaga, ja byłem karany i wyrosłem na porządnego człowieka

- gdyby dzieci nie były karane robiłyby to, co im się podoba

- ze wstydu za dziecko

2. Ćwiczenie:

Dzieci zostały same w domu. Wiedzą, że rodzice wrócą późno, mają być grzeczne i położyć się spać o 22.00. Oczywiście o żadnym spaniu nie ma mowy. Dzieci wykorzystują pozostawioną im swobodę i świetnie się bawią licząc, że zatrą ślady zabawy przed powrotem rodziców. Niespodziewanie rodzice wracają wcześniej. Dzieci zostają surowo ukarane.

• „Co czuły dzieci i co miały ochotę zrobić w momencie wymierzania im kary?” (spisujemy na swoją listę)


• „Czy pamiętasz jakie odczucia się w Tobie rodziły, gdy byłeś karany?” (uzupełnienie osobistej listy)

Podsumowanie: Stosowanie kar prowadzi do uczucia złości, niechęci, nienawiści, pragnienia odwetu, buntu, rozżalenia, poczucia winy, upokorzenia i osamotnienia. Pamiętamy, że dziecko podczas przezywania silnych emocji nie jest w stanie racjonalnie myśleć, wyciągać wniosków, analizować.

Czy w takim razie możliwe jest uzyskanie wypisanych efektów wychowawczych za pomocą kary? Najczęściej nie.

 „Co robić? Czy akceptować niewłaściwe zachowanie?”

 Kara a konsekwencja

3. Ćwiczenie: Wyobraź sobie, że jesteś dzieckiem i po szkole lubisz się bawić z kolegami na boisku. Wiesz, że w domu musisz być ok 15.45, ale czasami o tym zapominasz. Wczoraj i przedwczoraj się spóźniłeś i mama była zła. Dzisiaj u kolegi upewniałeś się, która jest godzina, żeby mama nie krzyczała. Kolega powiedział Ci, że jest 16.20. Natychmiast przerwałeś zabawę i całą drogę biegłeś do domu. Powiedziałeś mamie „Mamo! Pamiętałem, żeby zapytać Tomka, która jest godzina, ale wtedy było już za późno. Biegłem do domu tak szybko, jak tylko mogłem”.

• Napisz jakie myśli, uczucia pojawiły się w Tobie po usłyszeniu  różnych reakcji rodzica.

Rodzic 1.

„Mam dosyć Twoich tłumaczeń! Wiem teraz, że nie można Ci wierzyć! Tym razem będziesz ukarany! W tym tygodniu codziennie po powrocie zostaniesz w domu. I nie myśl sobie, że będziesz na okrągło oglądał telewizję! Nie możesz oglądać również wtedy, gdy mnie nie będzie w domu. Możesz iść teraz prosto do swojego pokoju, bo jest już po obiedzie”.

Rodzic 2.

„Ojej, jesteś cały spocony. Zaraz wytrę Ci buzię. Przyrzeknij mi, że więcej się już nie spóźnisz. Jestem przez Ciebie kłębkiem nerwów. Wejdź, umyj ręce i proszę pospiesz się, bo obiad stygnie. Może Ci odgrzać?”

Rodzic 3.

„Mówisz mi, że robiłeś wysiłki, aby się nie spóźnić, i to mnie cieszy, ale ciągle jestem zdenerwowana. Nie chcę się już więcej martwic z tego powodu Oczekuję od Ciebie, że kiedy powiesz, że będziesz w domu o 15.45, to tak będzie. Jedliśmy już. Nie ma więcej kurczaka, ale jeśli chcesz, możesz zrobić sobie kanapkę”.

• Odczytanie uczuć, myśli przez rodziców, omówienie i podsumowanie.

4. Omówienie metody „Zamiast karać” na przykładzie historyjki „W sklepie”

1). Wskaż w czym dziecko mogłoby Ci pomóc.

2). Wyraź ostry sprzeciw (nie atakuj charakteru dziecka).

3). Wyraź swoje uczucia i oczekiwania.

4). Pokaż dziecku, jak może naprawić zło.

5.). Zaproponuj wybór.

6). Przejmij inicjatywę.

7). Daj dziecku odczuć konsekwencje złego zachowania.